Καλησπέρα καλέ μου Παναγιώτη,
τι ευχάριστο θέαμα (ανάγνωση) είδα μεσημεριάτικα; Ταξιδέυω σε μέρη μόνο με την αφήγηση σου... Η αγάπη κάθε θαλασσόλυκου για την θάλασσα, την αλμύρα της, την περιπέτεια της. Σαν πανέμορφες αναμνήσεις της ψυχής ενός ναυτικού. Αυτή η περιήγηση μου θυμίζει αμυδρά τον αγαπητό Νίκο Καββαδία. Μου άρεσε πάρα πολύ το ποίημα σου και το λιγότερο που μπορώ να σου πω είναι ΜΠΡΑΒΟ!
Αν μου επιτρέπεις να προσθέσω:
Τότε στην Πίντα κλέψαμε του Αζτέκου την κορνιόλα.
Τραγίσιο δέρμα το κορμί και μέσαθε πουρί.
Φορτίο ποντίκια και σκορπιοί τσιφάρι, στα πανιόλα.
Στο Πάλος κουβαλήσαμε το αγιάτρευτο σπυρί.
Και προσκυνώντας του μεγάλου Χάνου τ' αποκείνα
καβάλα στις μικρόσωμες Κινέζες στις πιρόγες,
- μετάξι ανάριο τρίχωμα, τριανταφυλλένιες ρώγες -
φέραμε κείνον τον κλεμμένο μπούσουλα απ' την Κίνα.
Καλό μεσημέρι φίλε μου!