Φιλί δεν είχα ν΄ακουμπήσω, ούτε σκιά να δροσιστώ.
Σ' αναζήτησα...
Αν είχα κάτι να ζητήσω, θα ήταν μόνο να χαθώ.
Σε κάλεσα...
Για σκέψεις δίχως λόγο, να πάψω ν'αποσταίνω.
Σε πόθησα...
Κάτι να σου μολογήσω θέλησα, μια λέξη...μα ξεχνώ!
Μακάρι και να ξέχναγα τ' ασήμαντα δικά μου.
Θυμάμαι όμως το κορμί σου που οδηγεί τα βήματά μου.
Θυμάμαι τη μορφή σου στα ιδιαίτερα όνειρά μου,
και τα λόγια σου που διώχνουν τα φρικτά μου.
Δύσκολος ο κόσμος μας, το ξέρεις... έχω κι εγώ πολλά να με βαραίνουν.
απ΄όλα τα προβλήματα είμαι το πιο σκληρό. Μα εσένα δε σε "δένουν".
Αρκεί μονάχα να θυμόμουν αυτή τη μία λέξη,
π' εμπρός της μια θάλασσα λογύδρια στιγμή δεν θα αντέξει.
Πόση αξία ν' αποδώσεις σε μια μονάχα λέξη; πόση ευθύνη;
στη ζωή σου, αν τη σεβάστηκες, αιώνια θα μείνει.
Αχ, τί δε θα θυσίαζα να τη θυμόμουν, μονομιάς.
Να 'διωχνα απο πάνω μου το κακό της λησμονιάς.
Αδυνατώ, αδυνατώ, αδυνατώ...
και έπειτα λέω εσένα ξεχασιάρικο μικρό...
