Είναι πηγάδι μυστικό που μόνο εγώ το ξέρω
και παραμένει αόρατο, ας βρίσκεται μπροστά σου
της λήθης έχει το νερό κι εγώ θα σου το φέρω
για να σου πλύνω τις πληγές, να λούσω τα μαλλιά σου
κάθε σου μνήμη από το χθες παντοτινά να διώξω
και όπως θα χτενίζεσαι μπορεί οι δροσοσταλίδες
να φτιάξουν με το φως μικρό ουράνιο τόξο
ξέρω καλά ότι ποτέ ως τώρα δεν το είδες
πώς να το δεις που οι ουρανοί πάντοτε ήταν γκρίζοι
εκτός κι αν εμφανίστηκε μέσα σ’ ένα σου δάκρυ.
Ελπίδα λένε αυτοί που το ‘δαν πως χαρίζει
και πως κρυμμένο θησαυρό έχει στη μία άκρη
ίσως τα ξωτικά για σε τον έχουν φυλαγμένο
ποτέ κανείς δεν μπόρεσε να του ακουμπήσει χέρι.
Πιες όσο θες απ’ το νερό που είναι μαγεμένο
να σου χαρίζει τη δροσιά μέσα στο καλοκαίρι
να σου ζεσταίνει την καρδιά στον άγριο χειμώνα.
Πιες όσο θες μα άσε με κι εμένα σαν διψάσω
από τα χείλη σου να πιω μονάχα μια σταγόνα
μη φοβηθείς, να σ’ αγαπώ ποτέ δε θα ξεχάσω.
