Ονειρευόμαστε με μάτια ανοιχτά
Και υποθέτουμε ότι κάνουμε υποθέσεις
Πως οι ροπές θα αλλάξουνε φορά
Και ότι θα έρθει ο τροχός στη θέση του
Πριν σταματήσει μια για πάντα να γυρίζει.
Κι αν μοιάζουν τα όνειρα με φρέσκα πορτοκάλια,
τα στύβει εν τέλει η ζωή χωρίς να μας ρωτήσει.
Θρέφει με το ζωμό τους τη ρουτίνα μας
Πετά στη μούρη μας τις αφυδατωμένες φλούδες
Και μας εμπαίζει λέγοντας :
«Είναι αυτή εδώ η ζωή που ήλπιζες να ζήσεις ;»
Και,κάπου κάπου, στα κρυφά, λέμε το «ναι»,
και το κεφάλι στρέφεται στο έδαφος.
Οι σκέψεις απαιτούν λίγη βαρύτητα.
Κι όμως, εκείνες οι γλυκές οι ψευδαισθήσεις
Το στιγμιαίο μύχιο παραλήρημα
που λες «όλα πηγαίνουν κατ’ ευχήν»,
Αυτές είναι στιγμές ατόφιας ευτυχίας
