Καλησπέρα σε όλους.
Με το "Εξόριστη Ψυχή",πήρα μέρος στο Διαγωνισμό του kithara.gr,και ήμουν μέσα στους 23 τυχερούς που κέρδισαν το βιβλίο του Θρασύβουλου Σταύρου.
Το επαναφέρω εδώ το τραγούδι μου,αυτή τη φορά μελωποιημένο,σε μία εκτέλεση της...κακιάς ώρας,από κινητό.Απλά να έχετε μια ιδέα στο πώς πάει.Στη φωνή είμαι εγώ,και οκ,δεν είμαι και ο Αλκίνοος
Ξαναγράφω τους στίχους γιατί δεν ακούγεται καλά από την ηχογράφηση:
Πες μου αν χιονίζει στον παράδεισο,
και οι ψυχές και αυτές μήπως κρυώνουν.
Πες μου μήπως έχουνε παράξενη περίεργη μορφή...
Κάποτε ήταν άνθρωποι,μα τώρα από ψηλά σαν να βουρκώνουν,
νόμιζες και νόμιζα πως ήταν μια βροχή....
Βλέπουνε τον κόσμο από ψηλά,προσεύχονται και κλαίνε,
με δάκρυα καυτά,ποτίζουνε την γη...
Ψάχνουνε για αυτούς που αγαπήσαν,πριν να φύγουν,
πώς θα'θελαν ξανά,να ήτανε μαζί...
ΡΕΦΡΑΙΝ (1)
Κι απορούν μ'όσα βλέπουν,που νωρίς σκοτεινιάζει,ξημερώνει αργά,
με μορφή πεταλούδας,στο δωμάτιο μπαίνουν,και τις νιώθουμε κοντά..
Τραγουδάνε τις νύχτες,πίσω από έναν καθρέφτη,μας κρατούν συντροφιά..
Κι όταν πλέον χαράξει,στον Παράδεισο βάζουν,τα χρυσά τους φτερά...
Πες μου και για μένα στον Παράδεισο,αν έχουνε κρατήσει κάποια θέση,
πες μου και εγώ αν θ'ανεβώ,εκεί ψηλά...
Τι άμα χιονίζει και εκεί?Εμένα θα μ'αρέσει,
κουνώντας τα φτερά θα βρίσκω ζεστασιά...
Πες μου άμα ξέρεις μια ψυχή,για μένα που ρωτάει,
νιάστηκε κανείς το πώς απέμεινα εδώ??
Έρχεται κανείς τις νύχτες?Τραγουδάει?
(Μα πίσω απ'το σπασμένο μου καθρεύτη,είμαι εγώ...)
ΡΕΦΡΑΙΝ (2)
Τραγουδάω για μένα,πίσω από έναν καθρέφτη,και δακρύζω κρυφά,
σαν ψυχή ταξιδεύω,και λιμάνια περνάω,ψάχνοντας μια συντροφιά...
Στον Παράδεισο ξέρεις,δεν με δέχτηκαν φίλε,με ξανάστειλαν στη Γη..
Τις φωνές τους ακούω,με οργή με καλούνε,"Εξόριστη Ψυχή"....
Εδώ και το λινκ.
http://www.youtube.com/watch?v=WNiK15fDxe4
