Δεν ξέρω πώς να σε κερδίσω ή να σε χάσω,
Με παρασέρνει του κορμιού σου η μουσική.
Δεν ξέρω αν εδώ θα παραμείνω ή θα πετάξω,
Αν απ΄ το παιχνίδι δαύτο θα βγω ζωντανή.
Εισαι η ζάλη που παγώνει το μυαλό μου,
Και καίει μέσα στην αδάμαστη ψυχή.
Εισαι αυτο που ψιθυρίζω στ΄ονειρο μου,
Κ μοιάζει με ξελογιασμένο εραστή.
Δεν ξέρω αν πρέπει να γελάσω ή να σε κλάψω,
Κι αν θα χορέψω στο τραγούδι της σιωπής.
Εγώ στο λέω φωναχτά δεν θα γεράσω,
νεανικής ανάσας είμαι ιδρυτής
Εισαι η ζάλη που παγώνει το μυαλό μου,
Και καίει μέσα στην αδάμαστη ψυχή.
Εισαι εκείνο που ψιθυρίζω στ΄ονειρο μου,
Κ μοιάζει με ξελογιασμένο εραστή.
Ξέρω μονάχα να σε φέρνω στο μυαλό μου,
Και να ακούω της καρδιάς σου την πνοή.
Σε ψάχνω μα σε χάνω μες στο δρόμο,
Παρασυρμένη απ΄την αθάνατη βοή.
Εισαι η ζάλη που παγώνει το μυαλό μου,
Και καίει μέσα στην αδάμαστη ψυχή.
Εισαι εκείνο που ψιθυρίζω στ΄ονειρο μου,
Κ μοιάζει με ξελογιασμένο εραστή.
