Καλή μου,
Τις άδειες σου νύχτες που δεν αντιστέκεσαι
στον πόθο που κάνει το σώμα να λιώνει
σε νοιώθω τί νοιώθεις και πώς ερωτεύεσαι,
γυμνή, τυλιγμένη σε λάγνο σεντόνι.
Τις γόνιμες νύχτες ποθείς κι ονειρεύεσαι,
γίνεσαι σύντροφος, πιστή κι ερωμένη,
πάνω μου γέρνεις και μόνη χαϊδεύεσαι
με κρίνα του έρωτα στο πάθος δοσμένη.
Τις πύρινες νύχτες που χύνεσαι λιώνοντας
κι απλώνεσαι μέσα μου βουβά παθιασμένη,
μονάχος, γυμνός, σε αγγίζω λυτρώνοντας
τη σάρκα στη φύση σου τη σκλαβωμένη.
Εκείνες τις νύχτες που χύνεται η αύρα σου,
και σβήνει του πόθου μας την πύρινη λάβα
γυναίκα μου γίνεσαι και γίνομαι άντρας σου,
προσκυνούμε τον έρωτα’
σκλάβος και σκλάβα !
