Πάει καιρός που σε ζητούσα,
καιρός που το σώμα σου τα βράδια τ ατέλειωτα φιλούσα.
Ήμουν μες τη φωτιά του πάθους σου κλαδί που σιγοκαίει
κι εσύ φυσούσες τη φλόγα αιώνια να κρατήσεις.
Πάει καιρός κι η σκέψη μου ακόμα σε θυμάται
η μνήμη συντροφιά στο στρώμα μου κοιμάται
αναλαμπές ,στιγμές ,μικροχαρές, ερωτικές σκηνές
γυρίσανε ταινία κι εμείς στο πρώτο ρόλο ,πρωταγωνιστές.
Πάει καιρός που την εικόνα σου κοιτάω
κλαίω ,πονώ και το ρολόι μου στο τοίχο το πετάω.
το χρόνο πίσω δε μπορώ μόνος μου να φέρω
την μέρα, το λεπτό, δε ζω και υποφέρω.
Πάει καιρός που τη φωνή μου έχω χάσει
για σένα που ποθώ τ αστέρια έχω πιάσει
γράφω στους τοίχους ,στους δρόμους που πατάω
γύρνα ξανά ΖΩΗ ,το ξέρεις σ αγαπάω,,
