Κανένα σχόλιο για το Μ. Στρατή μετά από 6 μέρες;;;!!! Γιατί ρε παλικάρια; Μήπως είναι πολύ ποπ για τ' αυτιά μας;
Πριν από λίγες μέρες σφαζόμαστε εδώ στο φόρουμ για τα Διάφανα Κρίνα και αρκετοί υποστήριζαν την άποψη ότι "νισάφι πια με αυτό το κλαψιάρικο, μέσα στη μαυρίλα, στυλ μουσικής". Αυτός εδώ είναι στην αντίθετη κατεύθυνση. Ούτε αυτός μας κάνει;
Είχα ακούσει το Μ. Στρατή από 1ο του cd "Ιστός". Είχε κι εκεί μια "μεγάλη επιτυχία" το "Τι Ζητάς", με το οποίο βέβαια ποτέ δεν γνώρισε την επιτυχία που γνωρίζει τώρα. Αν μη τι άλλο το παλικάρι έχει ένα μεγάλο χάρισμα να γράφει τραγούδια που σου καρφώνονται στο μυαλό. Πιασιάρικοι στίχοι, συνθηματικά ρεφραίν, γλυκές μελωδίες και όμορφα riffάκια.
Πρόσφατα άκουσα και το καινούριο του άλμπουμ (ευχαριστώ Μ.). Ο τίτλος του "Τώρα Είναι Αλλιώς" σηματοδοτεί πραγματικά μια μικρή αλλαγή κατεύθυνσης. Ο Στρατής στοχεύει σε ευρύτερα ακροατήρια και γιατί να μην το κάνει. Ξέρει ότι έχει πολλά κιλά περισσότερο ταλέντο από τους Onirama και αποφασίζει να το χρησιμοποιήσει. Υπάρχει μεγάλο ακροατήριο (προφανώς) γι’ αυτή τη μουσική και λίγοι (και καλοί) καλλιτέχνες. Το θετικό με το Στρατή είναι ότι δεν δείχνει να πουλήθηκε για να το κάνει αυτό. Η μουσική του δεν προσφέρει καινοτομίες και ανατροπές αλλά είναι ακριβώς η μουσική αυτή που θα θέλαμε να ακούγεται από το ραδιόφωνο αντί των σκουπιδιών που συνήθως ακούμε (ή αρνούμαστε ν’ ακούσουμε): μια ποπ-ροκ επιπέδου, κατάλληλη και ευχάριστη για τα αυτιά των 13χρονων εφήβων μέχρι και των 45άρηδων γονιών τους.
Κι εμείς οι δήθεν ψαγμένοι στη μουσική ας ρίξουμε λίγο νερό στο κρασί μας και ας ακούσουμε το Μ. Στρατή. Το μόνο σίγουρο είναι ότι το αξίζει.
