Ειναι ομορφα εδω...
και ησυχα..
τοσο ησυχα..
Κολυμπαω σε ενα τεραστιο
αχνο ροζ μπαλονι
γεματο πολυχωρωμα βεγγαλικα
και κομφετι.
Μα αθορυβα...
τοσο ομορφα...
Ακουω μοναχα το χιονι των ηχειων
και τον ηχο που κανουν οι σταγονες
σαν πεφτουν...
Κολυμπαω σε ενα μικρο κουτι
με γκρι ουρανο..κολυμπαω...
Ειναι ενα σπηλαιο
χιλιαδες ετη φωτος μακρια απ την γη
σε εναν πλανητη απο χαρτονι ,
καφε και ζαχαρη.
Σε φωτογραφιες παλιες,
τραγουδια
και αναμνησεις παιδικες
μιας εφηβειας αλλιωτικης
και ρομαντικης.
Ειναι αργα.
Τα αστερια κυλανε απαλα στις τροχιες τους
και ολα μου μοιαζουν
σαν να ναι τα ιδια
φωτακια αναμμενα στου χρονου την θαλασσα
(ποιος να ψαρευει σκοταδια σ ' αυτα τε νερα?)
ερωτευμενα ζευγαρια
και χτυπημενα γονατα παιδικα
με ιωδιο και hansaplast.
Ειναι παλια ,
κρυμμενα μυστικα
χαραγμενες καρδιες
και γευσεις σπιτικες
στην ακρη της γλωσσας
το πρωτο φιλι
και οι μελαγχολικοι περιπατοι
στο τελος του Αυγουστου...
Ειναι παραξενα εδω...
Μα ετσι,
τρυπαω τον Κοσμο απο ακρη σε ακρη
με μια μικρη ,
τρελη σαπουνοφουσκα,
μια μπαλα σκισμενη
και φτανω εδω...
Μπροστα σου.
Και πεφτω στα χερια σου
και σκαω με παραπονο
και γινομαι χαδι...
Μια στιγμη ελαφρια και αταραχη
να μεινω κοντα σου.
Ωσπου ο παλιατσος μιλησει ξανα
και αρχιζει αυτη η αορατη επιφανεια που μας χωριζει
να γινεται συννεφο ,
να απλωνει φτερα
και χανομαι παλι...
δεμενος σε ενα τεραστιο αχνο ροζ μπαλονι
γεματο πολυωρωμα βεγγαλικα...
και Κομφετι...
Μια φαντασιωση παιδικη , που δεν αξιωθηκα ποτε να ξεχασω...
Λυπαμαι...
