Δεν θελω να μιλησω πια καθολου.
Βαρεθηκα τα λογια μου
να βαφω και να παιζω
με τους κανονες ενος στυλ
θυληπρεπους
κι αστειου.
Βαρεθηκα τον λυρισμο
να κανω πως αντεχω.
Κι αν λεω...
Λεξεις απλες,
λευκες ,χοντροκομενες
κι εκφρασεις ακατεργαστες
να μην σας αφορουνε.
Των επιθετων οι συρμοι
στον διαολο να πανε
και οι στροφες σας οι φτηνες
κομματια να γενουνε.
Μα αν παλι βρειτε πως φταιω,
θα να που μαλλον αγαπω
φοβαμαι και πεθαινω
σε μετρο ελευθερο κι εσυ,
εσυ
ζητας για ποιημα
δυο φωνηεντα στροφη
γραμμη , στροφη τελεια..
Τι αστεια..
που μοιαζουν ολα στην σειρα
τα ποιηματα τι αστεια...
Τα λογια που ναι τραβεστι
βαρεθηκα να βλεπω.
Της ¨"ποιησης" το θεατρο
δεν θελω πια να παιζω.
