Νύχτες θολές,
ισχνή ορατότης.
Λεπτές κλωστές
το κουβάρι της νιότης.
Βαραίνει η χλαίνη
τον ρου συννεφιάζει
η κίτρινη σκόνη.
Σε κρύο βαγόνι
ο νους σκοτεινιάζει
κι η ανάσα κομμένη.
Στο τέλος του δρόμου
μια ράγα σπασμένη
που κόβει ανάσα.
Ανόητη φάρσα
στις φλέβες να σέρνει
μουσώνες του κόμμου.
Κλειδί στειρωμένο
σε μήτρα που κλείνει
το χρόνο μαζί της.
Ζητιάνος προφήτης
σε δέρμα που ντύνει
παιδί φιμωμένο.
Νύχτες ποτάμια
πληγές και φιλντίσι.
Στερνά λιμάνια
σωπαίνουν στη δύση.
