Μέρες που φυγαν, στις μνήμες που μειναν
σπονδές κι ένα ίσως χρωστώ…
Ψάχνω αιτίες, αφορμές κι εικασίες
να τις ψάξω μαζί σου, μπορώ;
Ίσως, διαβάζεις και λες ότι μοιάζεις
μαζί μου ή ίσως εγώ;
κάπου το πάω, δειλιάζω ξεσπάω..
μπερδεύω αφορμή και σκοπό…
Σκόρπια, νεκρά, παγωμένα χαρτιά
που γλιστράει το στυλό δίχως ίχνος…
φλόγα σβηστή… κι η σελίδα κλειστή
μα δεν άναψε ακόμα ο λύχνος!
Γλώσσα ξερή, στην γνωστή αφορμή
που κρυφτήκαν οι τόσοι οι Σωτήρες;
Λόγους θα βρεις λίγο πίσω αν χαθείς…
Μα μην πεις … τι έχεις δώσει; τι πήρες;
Λόγια παχιά… και του πάγκου η βρισιά
στη φαρέτρα ναι! στην πρώτη θέση…
Λάσπη, χολή κι η ομήγυρη εκεί να απορεί
κάπου θα ναι η αλήθεια στη μέση…
Δύσκολο…Απλό; Θα μπορούσα ξανά
ένα ακόμη γιατί; να ρωτήσω…
Πλήθος τ’ αστέρια… εμμονές και μαχαίρια…
Το φορτίο βαρύ… κι ας λυγίσω…
Ένας απλός θεατής… ρόλος δίκαιος, κριτής
των ονείρων που αδέξια αλητεύουν…
λόγοι, αφορμές, εικασίες, ψευτιές
κι όσα άλλα, ανούσια ας γυρεύουν…
η αλήθεια είναι εδώ… μπρός στα μάτια σου εδώ…
