ΤΟ ΚΑΠΗΛΕΙΟ. . !

[kxkn48]

Όταν μόνα τα λόγια κυλάνε
για παλιές ιστορίες μιλάνε.
Το κρασί λύνει γλώσσες που λένε
ότι κάνει φαντασίες να καίνε.
**********
Γύρω πρόσωπα π’ ο χρόνος χαράξει
κ’ ότι έγινε παραμύθι φαντάζει.
Ο καπνός που τα φώτα θολώνει
γκρίζο όνειρo καρδιά να ματώνει.
**********
Είναι άνθρωποι που νοιώθουνε μόνοι,
είν’ εκείνοι που ο πόνος πληγώνει.
Είναι κάποιοι που με πάθος μιλάνε
και τα πίνουν γιατί λέει ξεχνάνε.
**********
Όλ’ οι δρόμοι εκεί οδηγάνε
κάθε βράδυ ελπίδες τρυγάνε,
όλοι γύρω για κάτι μιλάνε
κ’ οι καημοί τραγουδούν και γελάνε.
**********
Καπηλειό γειτονιάς ξεχασμένο
στο πλακόστρωτο δίπλα στημένο.
Κάποιος ήρθε και σήμερα πάλι,
κυρτοί ώμοι, σκυφτό το κεφάλι. . !

[Aganippi]

Καλησπέρα, έχω γράψει κι εγώ για ένα καπηλειό, συγκεκριμένα για καπηλειά. Βέβαια, το καπηλειό του δικού μου νου. Και του δικού σου όμως μου αρέσει ιδιαίτερα. "Κάθε βράδυ ελπίδες τρυγάνε" πολύ όμορφη φράση.

Στην υγειά μας, να έχουμε ένα όμορφο και ελπιδοφόρο ξημέρωμα.