Έπεσες και τσακίστηκες στου έρωτα τα βράχια
καράβι φτεροτάξιδο, σκιστήκαν τα πανιά
γοργόνες σε συνάντησαν μες του βυθού τα στάχυα
σε πήρανε στον κόρφο τους να βρεις παρηγοριά.
Από το Πορτ-Ελίζαμπεθ ως πέρα στην Οντέσα
κι από το καταχείμωνο σε κάποιον τροπικό
έμοιαζες βασιλόπουλο κι αυτή με πριγκηπέσα
που πλάνεψε την θάλασσα με τρόπο μαγικό.
Χίλια τα μπάρκα που έκανες, χίλιες φορές γυρνούσες
ο έρωτάς σου θέριευε σαν κύμα στο γιαλό
κι όλο σιγοτραγούδαγαν της θάλασσας οι Μούσες
"μ΄ ανέμους πρίμους διάβαινε, ταξίδι σου καλό".
Είναι βαρειά η άγκυρα, πλακώνει την καρδιά σου
κι ο Πολικός ανάμεσα σε σύννεφα τρελά
τα χείλη της μαράθηκαν μα γράφουν τ΄ όνομά σου
στο ανθισμένο πέλαγο που σου χαμογελά.
