Πριν μερικές μέρες, άφησα τα σχόλια μου σε ένα ποίημα του Χωριάτη, για την έμπνευση που σας κυνήγησε ομαδικά, τους δυο σας αλλά και κάποιους άλλους στιχουργούς. Αυτή τη φορά, θα γράψω σχολιάσω σε σένα και τον Χωριάτη. Ivikos και Χωριάτης..δύο ερωτικά ποιήματα, σχεδόν δίδυμα, με μερικά λεπτά διαφοράς..ίσως βέβαια να είναι μεγάλη η χρονική διαφορά για να τα πει κανείς δίδυμα. Δεν γνωρίζω καλά και από ιατρική!
Όμως στο περιεχόμενο τους είναι τόσο όμοια, το ένα με το άλλο. Ισορροπίες προσφοράς ζήτησης...αγορές και αντίτιμα, δινάρια - ρουπίες, αγάπη, προσπάθεια, τεχνάσματα απόδρασης, εξομολογητικά λόγια, τραγούδια, στίχοι, φιλιά ατομικής ενέργειας, παρθένες και απάτητες κρυψώνες.....μα τι να κάνουν όλα αυτά, μπροστά στα διαμάντια, στον χρυσό και στα αφόρητα παλάτια!?!?! Ιδιαίτερα όταν ο έρωτας, έχει καταχωρηθεί ως ουτοπία. Όταν οι ιππότες θεωρούνται κάλπικοι και τα όνειρα κατεστραμμένα. Όταν ο ουρανός είναι μαύρος και φαιός και ο θάνατος έχει υποβιβαστεί,σαν το φυσικό επακόλουθο ενός γέλιου, ενός παιχνιδιού, δίχως όρια. Εχάθης στα στενά η μία, χαμένη Ατλαντίδα η άλλη.
Παρόλο που χρησιμοποιείτε διαφορετικό τρόπο προσέγγισης ο ένας από τον άλλο, εσύ πιο επιθετικός και δραστήριος, ενώ ο Χωριάτης περισσότερο αμυντικός και συνετός....τελικά το αποτέλεσμα είναι το ίδιο. Ο χαμός. Ο δικός σου φονικός έτσι όπως τον όρισε το παραπάνω παιχνίδι, ο δικός του σχεδόν σαν φυσικό επακόλουθο, σα να το ήξερε από την αρχή, σαν να το είχε ξαναζήσει, ένας ιππότης των τραγουδιών του. Ποιος θα μπορούσε όμως να πει ότι ο ένας έρωτας, είναι δυνατότερος από τον άλλο ? Ποια φυλακή είναι σκληρότερη ? Μόνο το ένα έγκλημα είναι σκληρότερο από το άλλο. Σε μια στιγμή μετριούνται όλα, αλλά και σε μια ολόκληρη ζωή από τις εμπειρίες του καθενός. Σα να γνωρίζατε και οι δύο τι θα ακολουθούσε, αλλά το επιλέξατε.
