Ξεπροβάλλουν οι ψυχές απ' το βορρά,
σαν σκλάβες αλυσοδεμένες,
να σε τούτα τα κάτεργα .
κουβαλώντας πάνω τους την αγνωσία.
φορώντας στην παγωνιά της σάρκας,
τις λήθης μόνο τον χιτώνα .
Μοριακές αλχημείες έπειτα,
προγραμματίσουν χαρακτήρες και τύπους.
Παρθενικές υποστάσεις ,άθρησκες ,ακοινώνητες ,
ελεύθερες και δέσμιες συνάμα.
Έχοντας μπροστά τους μικρά η μεγάλα
βιοτικά μονοπάτια να διανύσουν .
Και εκεί της περιμένει ο χρόνος ,
αγέρωχος και πεισματάρης ,
από τα σπλάχνα της αρπάζει,
και ερωμένες του της κάνει .
Και αυτές ανήμπορες παραδίδονται ,
στις λάγνες αχόρταγες ορέξεις του.
Η ύπαρξη παίρνει το δρόμο της .