Τα δεσμά σου ξετύλιξε ψυχή ,
άσε την σάρκα
απόψε να ελαφρύνει .
Της φαντασίας ναύλωσε σκαρί ,
ξεκίνα προς τ' αόρατο ταξίδι .
Μόνο η πυξίδα σου ,
να δείχνει προορισμό ,στα μέρη
που το σώμα δεν τα αγγίζει .
Όταν δραπέτης θα 'σαι ,
απ' του χρόνου το κελί,
πίσω αυτό, φθαρτό ας μείνει .
Πορεία να έχεις ,προς λιμάνια φωτεινά .
Εκεί που χέρι γης ,
και αισθήσεων δεν θα φτάσει .
Στου στερεώματος την θάλασσα βαθιά ,
τους φόβους ξέπλυνε ,
και τα πολλά τα πάθη .
Ξεγυμνωμένη ,από κάθε πέπλο σαρκικό,
στου αστερισμού σου ,
την ακτή ,να περπατήσεις .
Και σαν θα δεις φλόγες ,
να τρεμοσβήνουν μακριά ,
ψυχές θα είναι που η μοίρα της ορίζει .
