Με σέρνεις σ’ ένα δίκοπο μαχαίρι να ματώσω
λέγοντας πως το αίμα μου, θα φέρει θησαυρό
μα οι Ερινύες μου είπανε, το δάκρυ να πετρώσω
κι άλλης αγάπης ουρανό να ψάξω για να βρω.
Και μ’ ένα δάκρυ θαλασσί έντυσα το όραμά μου
με το φεγγάρι θύμα μου και το άστρο για οδηγό,
μα ποια να πάρω απόφαση σε αυτό το δίλημμά μου,
οι Ερινύες ν’ ακουστούν, ή εγώ να αιμορραγώ;
Προτού να κάνω ταίρι μου τη νύχτα της αβύσσου
σ’ έχρισα φως ανέσπερο σε όνειρο φαιό,
σαν είδα στο σπαρτάρισμα της άγιας ηδονής σου
αγάπη να με αποκαλείς, όνειρο, και Θεό!!
Με σέρνεις σαν πεφτάστερο ξανά στους ουρανούς σου
και ξεφυτρώνεις μάτια μου, σε κάθε μου δεινό,
ας είπαν οι Ερινύες μου να βγω από τον νου σου,
θα είσαι το φεγγάρι μου, βαθειά στον ουρανό!!
6.07.2010
