ποτε δεν γνωρισα γιατι να ειμαι τοσο ξενος
σε ολα μου τα ονειρα να νιωθω σαν χαμενος
αφου το ξερεις ρε ζωη μας εχεις μαγεμενους
μας πηγαινεις ευκολα σε τοπους πουλημενους
ειναι γλυκια πολυ γλυκια αυτη η εμπειρια
το να ξυπνας καθε πρωι να νιωθεις ευφορια
το ν αγαπας η να πονας,να κλαις και να γελας
να κανεις ονειρα πολλα με τη ζωη σου να μεθας
αχ βρε ζωη μικρη της μοιρας μας σεργιανι
ενα ταξιδι προς το θανατο ενας ενας κανει
ολοι το ξερουμε λοιπον οτι δεν θα ζουμε αιωνια
σταματα βρε ζωη πικρη, να μας πετας σαν πιονια
ειναι η ζωη πολυ μικρη και ο θανατος μεγαλος
δεν προλαβαινεις να χαρεις κ πας σε κοσμο αλλο
σαν τα ερειπια ενος σπιτιου γκρεμιουνται οι ζωες μας
και πισω τιποτα δεν μενει πια μα μονο οι ψυχες μας.
