Χάρτινα όνειρα γλιστρούν από τις γρίλιες
ψεύτικα τα σ'αγαπώ μαστίγωσαν τον χρόνο
θέλω να σε ρωτήσω μα δεν τόλμησα να πω
πως χάθηκε το σήμερα στο αύριο και στο χτες
έχεις κρατήσει της ψυχής τα λάφυρα με πόνο
και να αντέξω μόνος φοβάμαι να σε δω
στα μάτια σου απλώνονται της νιότης σου οι πύλες
και για να με νιώσεις σου φωνάζω πόσο φτές
μόνο την μορφή σου ακουμπάω στο σκοτάδι
και περνάς από κοντά μου σαν να σαι ξωτικό
φοράς τα πέπλα της γοητείας στο κορμί σου
και να αγγίξω θέλω μόνo το κορμί το αερικό
μα εσύ τώρα έχεις φύγει για ταξίδι μαγικό
να ξέρεις ότι θα με πάντοτε εγώ μαζί σου
όπου και να πας θα σου χαρίζω ένα χάδι
και το φιλί σου πάντα θα κρατάω φυλαχτό
