Χωρίς το πρόγραμμα που τρέφει
τις γκρίζες μέρες που μισώ,
φθηνούς θανάτους ανατρέφει
φορώντας μάσκα από χρυσό.
Χωρίς τους νόμους που καρφώνουν,
στον τοίχο ελεύθερα μυαλά
και τις φωνές τους τις φιμώνουν
και ό,τι άλλο τους χαλά.
Χωρίς τα λόγια που αγκαλιάζουν
και που χαιδεύουνε αυτιά
και για το δίκιο δεν φωνάζουν,
μα το κερδίζουν στα χαρτιά.
Χωρίς την ψεύτικη συγνώμη,
θα με προδώσει πάλι αυτή,
δεν μας γλυτώνουνε οι νόμοι,
όσο δε σβήνουν τα ''γιατί''.
Χωρίς αιώνιους παντογνώστες,
όλα μας έγιναν γνωστά,
οι κριτικοί κι οι αναγνώστες
αφήσαν μέτωπα ανοιχτά.
Χωρίς το πρόγραμμα που τρέφει
τις απαράλλαχτες στιγμές,
φθηνούς θανάτους ανατρέφει
και δεν ανοίγει διαδρομές.
Χωρίς αυτόκλητους σωτήρες,
δεν είναι ανάγκη να σωθώ,
χωρίς Ιθάκη και μνηστήρες
δεν με πειράζει κι αν χαθώ.
Χωρίς αυτόκλητους σωτήρες,
δεν με ενδιαφέρει να σωθώ,
χωρίς Ιθάκη και μνηστήρες,
πάλι, ξανά θα προδωθώ.
