Μακάρι να μπορούσα να πω
ένα τελευταίο αντίο
σ' αυτούς που αγαπούσα
μα τώρα έχουν φύγει
Μακάρι να γυρνούσα το χρόνο πίσω
στην κάθε στιγμή
στην κάθε λέξη
στο κάθε ξεχασμένο βλέμμα
Γιατί τους αγάπησα
κι ας μην τους γνώριζα
γιατί ο πόνος ειναι ο ίδιος
σε κάθε αποχωρισμό
Μακάρι να μπορούσα
να βάλω κι εγώ ένα λουλούδι
δίπλα στα τόσα άλλα
τα ποτισμένα με δάκρυα
Εκεί, στην άκρη του δρόμου
κοντά στο πεζοδρόμιο
δίπλα στο φανάρι
που κι αυτό σπασμένο υποκλίνεται...
Εκεί, στα δακρυσμένα άνθη
να βάλω κι εγώ το δικό μου
δίπλα σ' εκείνο το δρόμο που,
τόσοι περνούν, μα κανείς δε νοιάζεται
18/10/10
