Η ΝΑΡΚΗ
ανθρώπινο όριο , κλωστής περιθώριο
παιδί το μυαλό μιά νάρκη κρατάει
μισά άδεια βήματα , θήτες και θύματα
ύπουλο σχέδιο κι η νάρκη , μπουμ... σκάει
χρόνιο νόσημα η ζωή με χαρτόσημα
σαν ταχυδρόμος την πόρτα χτυπάει
ανώνυμο όνομα κρυμμένο στα Σόδομα
πλαστή η ταυτότητα και ο νους σε πουλάει
βλέμματα γνώριμα του χρησμού βρες το νόημα
στο ίδιο μέρος ο φονιάς θα γυρνάει
καλαμένιο καλάθι ,της στράτας σου αγκάθι
Μωυσής που στα ξένα το ποτάμι τον πάει
R. η ώρα μεσάνυχτα , τα πόδια ορθάνοιχτα
μορφή αλλόκοτη που η μοίρα γεννάει
παιδί που γέλασε , μα κάποιος ξεγέλασε
κι η νάρκη απ' τα χέρια του σαν μπάλα κυλάει
