ΜΕΡΕΣ ΜΟΥ ΞΥΠΟΛΙΤΕΣ
στο κελί της καρδιάς μου, στ' ατσαλένια δεσμά μου
αμανές ο καημός μου σφυρίζει
τις βραδιές ζωγραφίζω και στους τοίχους σκαλίζω
γοργόνα που γυρνάει και βρίζει
η στερνή μου ελπίδα, μιά στημένη παγίδα
με βουτάει στου κόσμου τη δίνη
στου κεριού τη χλομάδα , η ζωή περατζάδα
τη φυσάει αγέρας και σβήνει
R. μέρες μου ξυπόλητες , τσιγγάνες σε τσαντίρια
σαν ντέφι με χτυπάτε σ' αρπαχτές και πανηγύρια
νύχτες μου ισοβίτισσες που πάνω σας κολλάω
μου δώσατε άλογο κουτσό , φόβους να κουβαλάω
σκούρο ρούχο φοράω κι έναν όρκο κρατάω
μα τ' αγγέλου το σώμα ήταν φίδι
με μιά τύχη ζητιάνα πονηρή τσαρλατάνα
που χαλιέται στου καπνού το ταξίδι
R. μέρες μου ξυπόλητες τσιγγάνες σε τσαντίρια
σαν ντέφι με χτυπάτε σ' αρπαχτές και πανηγύρια
νύχτες μου αγύρτισες μέσα στο πλήθος ψεύτρες
τα όνειρά μου δίκασα και τα φωνάζω φταίχτες
