τώρα που θα φύγω και δεν είμαι εδώ
δεν θα έχω την ευκαιρία να σου πόσο σ'αγαπώ
Αυτό ήταν το παραμμυθάκι μας τίποτα το σπουδαίο
ελπίζω μες τα βάθυ της καριδιάς ν ήτανε ωραίο
εγώ κάθε μέρα θα σε σκέφτομαι
χωρίς καμία αμφιβολία
η ζωή τα έφερε έτσι
αλλά κανεις από εμάς δεν μπόρεσε να το πιστέψει
αν και εσύ δεν νοιαστείκες ποτέ πραγματίκα για εμένα
εγώ για εσένα θα εδινα και την καρδιά και ψυχή
αλλα εσυ παλι εκεί να μην σου αρκεί
ενώ για εμένα μια αγκαλιά ή ένα σου φιλι
θα ήταν σαν να με πήγενες σε άλλη γη
