Το κάθε μου στιχάκι,
η κάθε μουσική
μυρίζει πεζοδρόμιο,
μυρίζει φυλακή.
Μιλάω με τις λέξεις
μιας γνώριμης γενιάς,
γενιάς για να διαλέξεις
αθώος ή φονιάς.
Σε κοσμικό πηγάδι
σε ολόκληρη τη γη,
ταξίδι όλο το βράδυ
ο νους μου με οδηγεί.
Σε γράμμα θα σου γράψω
δυο λόγια αληθινά,
ζωή θα ξαναγράψω
σε χίλια δειλινά.
Το κάθε μου στιχάκι,
η κάθε μουσική,
του κόσμου καφενείο
με νότα αναρχική.
Μια βόλτα με τις λέξεις
η σκέψη μου κινά
και μένει να διαλέξεις
τι θες αληθινά.
Στου νου μου το πηγάδι
βουτάω για να σωθώ,
ταξίδι όλο το βράδυ
στον άπατο βυθό.
Σε γράμμα θα σου γράψω
δυο λόγια που αγαπώ,
ζωή θα σε αντιγράψω
σε ό,τι και να πω.
Το κάθε μου στιχάκι,
η κάθε μουσική,
των χρόνων μου αλήτες
με άλλη λογική.
Η νύχτα μου λιμάνι
στα θαύματα του νου,
καφές βαρύ χαρμάνι
στο φως του πρωινού.
