Διαιρώντας της νύχτας το φως
το φεγγάρι σου, βγάζω πηλίκο
και τους μύθους μου χάνω ....καθώς...
η γιαγιά παριστάνει το λύκο
Κυβερνώντας χωριά πειρατών
τα παλάτια μου έχτιζα πάντα
αρχικά, σε φωλιές αετών....
και μετά στης νυχτιάς τη βεράντα
Μα σε αντίκρισαν κάποιοι θαρρώ
τον Φλεβάρη θα ήτανε φέτο
να κρατάς το σπαθί του Ζορρό
να χτυπάς με της ζήλιας στιλέτο
Βλαστημά Βαρραβά, ο Γολγοθάς
και κολλήσανε λέει φιρμάνι:
"Με ρακί των φιλιών....μη μεθάς....
Να μη πιάνεις αγάπης λιμάνι!!!!"
Διαιρώντας της νύχτας τη γη
το...πηλίκο σου....πάλι σκαλίζει
τη παλιά της αγάπης πληγή
λέγοντάς μου: "Ξανά θα σε ορίζει..."
30.10.2013
