Σαν μάγκας μόνος και σαν ρόμβος
ζαλισμένος
στο περιθώριο ενός δράματος κοινού
μιαν ιστορία ζω παράξενη και όμως
εσυ δε θέλεις τέτοια πράγματα ν' ακούς.
Λόγοι αδιάφοροι και αδιέξοδοι μου
οι τρόποι
μια τόση απόσταση' είσαι εσύ χωρίς φωνή!
Καπνίζεις μόνη ξεφυσώντας στην οθόνη
καπνού παράσιτα από κούτσουρο κορμί.
Ζάρι που πέφτει σαν αστέρι
ζαλισμένο
έρημο τρένο σαν μνημείο του καιρού
γυρίζουν όλα μα γυρίζει και το κέντρο
ζώντας σε κύκλους τη συνήθεια του χαμού.
Σαν μάγκας μόνος και σαν ρόμβος ....
