Ανήσυχος τα βράδια ξενυχτάω,
κοιτάζοντας ψηλά,στον ουρανό.
Τ' αστέρια στο σκοτάδι τρεμοσβήνουν,
λαμπάδες σε τεράστιο ναό.
Και 'συ κοιμάσαι!!!
Γιατί δε θέλεις να θυμάσαι.
Γιατί δε θέλεις να σκεφτείς,
πως σκλαβωμένος είν' ανώφελο να ζείς.
Ποτέ σου δε θα βρείς την ευτυχία,
κλεισμένος μέσα σε μιά φυλακή.
Θα τρέχεις σα χαμένος να προφτάσεις,
το τρένο που δεν έχει επιστροφή.
Για κοίτα βιάσου!!!
Φεύγει η ζωή από μπροστά σου.
Φεύγει και δε θα τη γευτείς
αν συνεχίσεις στα ''σκοτάδια'' σου να ζείς.