να σ αγγίξω
της αφής λαχτάρα , και πόθε των δαχτύλων
φιλήδονη σάρκα ,
πόσες ακόμα θες να εγκυμονούσες ηδονές .
και τα χείλη ?
που σε φίλησαν και μάτωσαν ?
τώρα στεγνά στο βάσανο της στέρησης .
να ζω στα ρίγη σου , εκεί μ' εξώθησες.
κάθε σου οργασμός φορτώνει μέρες στην ποινή μου . .
και ο κόλπο σου της γεύσης κυκεώνας ,
σαν στρόβιλος μες στους υγρούς σου τόπους
με οδήγησες ,να ασφυκτιώ ,
μα γητεμένος αρνήθηκα να ζω ,να πω ένα όχι,
