Αυτοί μιλούν για τ’ όνειρο….για οράματα τη νύχτα
για της Αυγής το σύνδρομο…που βρίζει συννεφιές
Εγώ μιλώ για έρωτα….για «Σ’αγαπώ» που αλύχτα
για του κορμιού τα θέλγητρα, κι όλες τις ομορφιές
Κι οι λίγοι στρατοκράτορες, που μείναν αμανάτι
κι αλυσοδέναν άνεμους, με τ’ άρματα της γης
τις αλυκές καλύψανε, που μεινανε από αλάτι
μα άθελα…..καταστρέψανε, τη φλέββα της πηγής!!!!!
Αυτοί λαβώνουν έρωτες, και πονεμένες κόρες
που καρτερούν τ’ αγόρια τους, από το μακελειό
Εγώ των άστρων τους φανούς, ανάβω σε ανηφόρες
κι ένα κορίτσι αναζητώ, απ’ το παλιό σχολειό….
Μα ενώ κρατώ αρύθμιστες της νύχτας τις πυξίδες
κι απλώνονται οι ορίζοντες, στης νύχτα τ’ αβαθή….
κάνουνε μέρα τη νυχτιά, παλιές πυγολαμπίδες
κι οι κόρες ισχυρίζονται: «Η αγάπη θα βρεθεί…»
