Πολλαπλοί κι οι καημοί της Εκάτης
οι εκτάσεις βαθείς κι αχανείς
αλμυρά τα φιλιά τα νωπά της
αλμυρές κι οι κραυγές ηδονής
Σε μιά λίστα σ’ αντίκρυσα πρώτη
στης αγάπης τον τρίτο ….νομό….
σαν σεισμός των κραυγών σου οι κρότοι
σαν σεισμός το φιλί στο λαιμό….
Κι όταν έσβησες πάλι τα ίχνη
στη σκιά μιάς παλιάς νερατζιάς
το αστέρι κρυφά να σε δείχνει
μ’ εραστή στα σοκκάκια της Τζιας
Λέγαν έχει σπασμούς η Εκάτη
κάθε που ‘ρχεται πόθος κρυφός,
σε είχα «πάρει» νυχτιά στη….φλοκάτη….
κι είχα δει του Παράδεισου φως!!!!!