Να με αναμένεις στα σκαλιά της κιβωτού
αρχίζουν μπόρες και θα ‘ρθεί ο κατακλυσμός σου
μες στα στιχάκια του παλιού μας ποιητού
είχα ‘ξωκείλει, σαν μου δείξαν τον δεσμό σου.
Μες στο λιμάνι για της Στύγας τη φυγή
είχες δεμένο ένα φουλάρι Αμαζόνας
κάνω πατρίδα όπου διάλεξες για γη
νικάς ακόμα, μα δεν τέλειωσε ο αγώνας.
Να ξεγραφτείς από του μίσους τα καρτέλ
κι αν θες με του έρωτα τ’ αστεία να γελάμε
άστους να χτίζουνε τον πύργο της Βαβέλ
εμείς την γλώσσα της αγάπης θα μιλάμε
