Φυσα μαιστρο
τραβα το κλειστρο
και απ'το Λιβαδι
βαλε σημαδι
και σ'οτι αγαπας
κατα ριπας
βαρα στις σκεψεις
να σακατεψεις
με μιά δεσμιδα
καθε ελπιδα
πως θα γυρισει
που με εχει αφήσει.
Του Αινου υψη
τουτη την θλιψη
καντε τη χιονι
και οπως θα λειωνει
ρεμα να γινει
σε μιά αγρια δινη
μαζι να παρει
και το ''μακαρι''
Και συ Σεπτεμβρη
οταν θα μ'εβρει
ξανα η σκεψη
πως θα επιστρεψει
συννεφο στιψε
και μπορα ριξε
να με ξεπλυνει
μη βρω γαληνη
Μα αν στο αιμα
με αλλο ενα ψεμα
μπαινει εκεινη
...σαν ηρωινη..
με ενα ξυραφι
κι'ας παω στραφι
πληγες θα ανοιξω
δοντια θα μπηξω
το αιμα να βγεί
απ'την πληγη
μεχρι να αδειασει
σ'ολη την Λασση
Α.Π.
