Εξουσία ασυνείδητη
σ΄ ένα κράτος μοιραίο
με χωνεύει αμάσητα
κι εγώ πάντα του φταίω.
Είμαι μέρος αδιαίρετο
ενός άδειου συνόλου
με πηδούν ασταμάτητα
τεχνοκράτες του κώλου.
Καρδιά μου σκύψε, δες
φλιπάρουν οι χορδές,
μέσα μου σπάνε.
Γουστάρουν και μπορούν
να με ταλαιπωρούν,
δεν μ΄αγαπάνε.
Είμαι πιόνι αδύναμο
λασπωμένης σκακιέρας
και μ΄ορίζει τα βήματα
έν΄ ακέφαλο τέρας.
Υποκρίνομαι τάχα μου
τον καλό τον πολίτη
της ψυχής μου συνθήματα
να με λέτε αλήτη.
