Σε μια πατρίδα, με…. τρελά νερά…..
Στα όνειρα τα μύριά σου
το «σ’ αγαπώ» πριν με διχάσει,
η αγάπη κι η παλίρροιά σου
στη λησμονιά μ’ έχουν ξεβράσει
Κι ενώ ληστεύεις το παγκάρι,
να! τα νερά κάνουνε κρότο,
και τα πηγαίνει το φεγγάρι
μια στο Βορά και μια στον Νότο
Κει στη παλιά τη γέφυρά σου
πήρα και το στερνό φιλί της…
Χαλκίδα μου, τα ιερά σου
ματώνουν, όπως η ουλή της!!!
Στα όνειρα, τα όριά σου,
είχαν τον έρωτα τυλίξει….
η αγάπη κι η παλίρροιά σου
στη λησμονιά μ’ έχουνε πνίξει
