Η ΑΥΤΑΠΑΤΗ
Μες στις χούφτες μου κρατώ την τελευταία της βροχής σταγόνα
ότι έμεινε από εκείνη και ότι από τον βαρύ χειμώνα
στέγνωσε το μονοπάτι με τις λάσπες που με έφερε ως εδώ
δεν κοιτάζω πια τον ήλιο και τα αστέρια για να μη την δω
Μα έχει μείνει κάτι
απ' την αυταπάτη
είναι μες στους ίσκιους κάποια χρώματα
μέσα στα ξενύχτια και στα λιώματα
Θα έρθουν χελιδόνια και θα χτίσουνε ξανά φωλιές
κάπου την ψυχή μου θα κουρνιάσω με σε ξένες αγκαλιές
θα γεμίσει η νύχτα με αστεία και με μουσική
άδεια η ζωή μου να μη μένει να μη δω πως δεν είναι εκεί
Μα θα λείπει κάτι
εκείνη η αυταπάτη
που έβαφε τους ίσκιους με τα πιο ωραία χρώματα
για να μην τρομάζω μέσα στα ξενύχτια και στα λιώματα
Α.Π.
