Από την παλιά Καλύβα
Έρχονται οι αναμνήσεις
Με την ξύλινη ασπίδα
Γίναν τώρα εξαρτήσεις.
Κοιτάς ξανά καμιά ελπίδα
Πρέπει πρώτα να δακρύσεις
Γνωστή και πάλι η παγίδα
Ήρθε η ώρα για να ζήσεις.
Δεν σε παίρνει γι' άλλη μπλόφα
Το μυαλό να κυβερνήσεις
Είναι ύπουλη η σκρόφα
Που σου λέει να αγαπήσεις.
Χρόνια τώρα ίδια ρότα
Και όλο λες πως θα γυρίσεις
Μα ήταν καθαρή η ντόπα
Και δεν θελεις να ξυπνήσεις.
