φεύγεις χάνεσαι μες τα δίχτυα πιάνεσαι γυρνάς
σκοντάφτεις πέφτεις χτυπάς θυμάσαι εμάς
μα τι θα γίνει μωρό μου
πάλι γυρνάς μες στ' όνειρο μου
άσε με λίγο μονάχο
πάλι με σένα τα ' χω
θέλω να πάρω μια ανάσα
κι ύστερα πάλι βουτάω
μες στα γαλάζια σου μάτια
στα σκοτεινά μονοπάτια
του έρωτα μου για σένα
του παράλογου που νιώθω γι' αυτό
είσαι φωτια που δεν καις
μα πάντα για όλα εσύ φταις
μ' ανεβάζεις ψηλά στο φεγγάρι στ' αστέρια
και μετά φεύγω πάλι απ τα δύο σου χέρια
ελεύθερη πτώση από χιλιάδες μέτρα
αντέχω ακόμα μέτρα
δεν θα χαθώ
θα'μαι πάλι εδώ
θέλω κι αύριο να σε δω...
