Κατι στιχοι που μελωποιησα κιολας και που μου βγηκαν αυθορμητα χωρις ωστοσο να αντικατοπτριζουν την ψυχοσυνθεση μου.Περιμενω σχολια σας.
Σακατεμενος στο παρον,πεσμενος απο χρονια
στης θλιψης το ναο μετελαβα τον πονο
κι ηταν σαν να επινα τα αντιο της σε χρυσο κουταλι
Την υποσχεση σου μανα πως ολα θα'ναι καλα
την φυλαω ακομα κατω απ'το τρυπιο μαξιλαρι
μα το καραβι μου αφημενο στις ορεξεις του αερα
και των λαιμαργων πειρατων,σαπιζει εξω απ'το λιμανι
Ετσι μοναχος εμεινα εδω ,να ξεσκονιζω το ραφι με τις μνημες
μνημες φαντασματα΄ισοβιοι κρατουμενοι στις φυλακες του νου μου
που ξυπνανε τους εφιαλτες σερνοντας τις βαριες αλυσιδες τους
σε ενα τοπιο αναρχο,ερημικο,που πινω απ'το αιμα μου για να ζησω
