"Η σοδειά..."
Σπέρνει ο χειμώνας υποσχέσεις,
για να θερίσει ο Μαγιάτικος ο ήλιος, επιτέλους!
Και ανάλογα τι σπόρο θα διαλέξεις,
διαόλους θα ταίσει η σοδειά σου ή αγγέλους.....
Τη γη σου και τα μάτια σου
κι ούτε μια τόση σπιθαμή να μην την αμελήσεις...
Και ξέρε, τα κοιτάπια σου
χωρίς αμαρτωλούς λογαριασμούς να μην τα κλείσεις!
Γυρνάει ο μύλος που υπακούει
στο πρόσταγμα του ποταμού και του άνεμου του αλήτη
Μαζί του και ο χρόνος που χει χούι
να παρασέρνει τις ζωές στο μόνιμο το σπίτι.
Στο πέρασμα τ' αδίστακτου του χρόνου
γυρίζουμε ανεμόμυλοι, τρελά, μέχρι να σπάσει
η αντέννα μας και, δίχως ίχνος πόνου,
αποφασίσει ο καιρός, στερνά, να ξεκουράσει!
Αν είμαι μύλος που γυρνά
στο πέρασμα του χρόνου, του νερού και του αγέρα
ας είναι η δική μου η σοδειά
ετούτες οι αράδες που σκαλίζω κάθε μέρα!
Κι αν είναι τα κοιτάπια μου
γεμάτα αμαρτίες και ιστορίες όλο χρέη
με άλεσμα τα κομμάτια μου
πληρώνω, κι όλο βρίζω τον καιρό που όμως δεν φταίει!!!
22 Φευρουαρίου 2005!
Καλαμάτα. Δ.Μ.
