Λοιπόν, πριν από καμιά 20αριά χρόνια οπότε και άραζα πλατεία με τους λοιπούς αναρχοπανκ, ο Νικόλας ήδη δεν μιλιόταν
Κρατούσε συνέχεια στο χέρι του μια μαγκούρα και κυνηγούσε αυτούς που τον πείραζαν με αυτή
Και τον πείραζαν πολλοί, δυστυχώς δε και εμείς κάποιες φορές (ντρέπομαι για αυτό)
Εμείς δεν ξέραμε (και δεν καταλαβαίναμε τότε) πόσο σημαντικός ήταν αυτός ο άνθρωπος
Αλκοολικός τελειωμένος (φίλε Parpen εκεί να δεις την εξαθλίωση του οινοπνεύματος), ιδιόρρυθμος δεν είχε καμία διαφορά από τα τζάνκια που βλέπουμε στους αθηναϊκούς δρόμους
Για τη ζωή του έχει γράψει ένα πολύ ενδιαφέρον βιβλίο ο Γιώργος Αλαμανής με τίτλο Δίχως καβάτζα καμιά
Μουσικά τώρα ο Νικόλας αν το δούμε τεχνικά ήταν χάλια (Ε, Am, Dm αυτό ήταν) όμως η ψυχασθενική μεγαλοφυία του έβγαζε αποτέλεσμα τρομερό
Τον θεωρώ από τους μεγάλους του ελληνικού τραγουδιού και πάνω από όλα αυθεντικό
Από τα τραγούδια προτιμώ το Γιουσουρουμ σε εκτέλεση Βασίλη κατά προτίμηση
Γεια σου ρε μπαρμπα Νικόλα αν μας ακούς και μεις που κάποτε σε πειράζαμε μέσα στην μλκ της νεότητας μας σου ζητάμε συγγνώμη