Α ρε Λαυρέντη, για μας τους μεγάλους που βλέπαμε τους τερμίτες στο rodeo στη Χέυδεν κι είμαστε δεν είμαστε στο μαγαζί 30 άτομα, για μας που πρωτοακούσαμε το "ερωμένη μου" ή το "μηχανικά" στην Πρωτοπαπαδάκη (μακάρι να το διάβαζες αυτό, θα καταλάβαινες), κάτι τραγούδια σαν το "έτσι κι αλλιώς" δε μας κάνουν να νοιώθουμε όμορφα. Μια μεγάλη αρχή, μια εξαιρετική συνέχεια κι ένα κακό (όπως φαίνεται) τέλος. Κρίμα.....
