Πόρνης λάγνο βλέμμα
Σ’ άσπιλο σώμα κοριτσιού
Οδήγησε με σε ναυάγια καινούρια
Σε θάνατο δικαίων
Και ανάσταση αδίκων
Εσύ κοιμάσαι σε λινά σεντόνια τετριμμένα
Κι εγω κοντά σου ξάπλωσα φθαρμένος
Ολόλαμπρος, ντυμένος με πορφύρα
Σαν πρόβα του θανάτου μου
Σκήνωμα βασιλικό
Τροφή για τα τσακάλια
Μα τώρα άφησε με…
Οι σταγόνες της βροχής θα μ’ εξαγνίσουν
Ευμενίδες πλάνες, τέρατα παρηγοριάς
Θα με φυγαδεύσουν∙
Ολόγυμνο με τα μαλλιά ριγμένα πίσω
Ιδανικό μεσ’ του σκοταδιού μου την αλήθεια
