Να πώ και εγώ κάτι, παρότι ο λιγότερο αρμόδιος και ειδήμων επί του θέματος? Από τριών χρονών μωρό άκουγα ρόκ και έντεχνο, έχω καταλήξει στο εξής συμπέρασμα. Το ροκ είναι σαν είδος μουσικής τεράστιο σε ευρύτητα και ποικιλία. Τι εννοώ? Λέμε πχ ότι για να είσαι ρόκ πρέπει να λές κάτι σημαντικό. Αυτό είναι αλήθεια, αλλά όταν οι Beattles κατα πολλούς χάραξαν τα rock'n'roll δεδομένα, οι στίχοι τους ήταν απλοί, κάτι που σήμερα θα ονομαζόταν POP. Οπότε, ναι ίσως το ροκ να ξεκίνησε ως μια ποπ τάση, όμως στίχοι όπως στο Stairway to Heaven, ολόκληρο το The Wall των Pink Floyd, έχουν αντίθετα, μεγάλη ποιητική αξία, . Παράλληλα, ποιός μπορεί να συγκρίνει τα πρώτα μέταλ συγκροτήματα απο άποψη τεχνικής, με τους βιρτουόζους dream theatre, τον Steve Vai και πάει λέγοντας? Η πέμπτη συμφωνία του Μπετόβεν είναι ροκ(ακούστε τον Malmsteen να τήν παίζει) αλλά τραγούδια των Nsync πχ, που και καλά έβαλαν γ**άτο κιθαρίστα να σολάρει, κι ο ντράμερ σπάζει κεφάλια, δεν θα είναι ποτέ μα ποτε ροκ, όσο κι αν προσπαθήσουν. Από όλα αυτά, ρόκ είναι το αληθινό, το ωμό, τολμηρό, ασυμβίβαστο και ειλικρινές, αυτό που δεν χωράει ψέμματα, είτε αφορά στάση ζωής, είτε μουσική.