Απολυσις

[ερεβος]

Τι κι αν ηπιαμε μαζι κρασι
απ το ιδιο το ποτηρι
Κι αν μοιραστηκαμε δακρυα
και ονειρατα

Σε μια σκαλα τυφλη
σε χασαμε για παντα

Η πόλη πια δε σε κρατούσε
ο σάπιος της αέρας
η απόφορα της λησμονιάς της

Και έφυγες
μικρός ησουνα
μα βρήκες το κουράγιο
να ξεκινήσεις πάλι

Με νέες ελπίδες
νέα όνειρα
νέες συντροφιές

Μα πάλι
ο αέρας σάπιος ήτανε
ολόγυρά σου

Απέμεινες μονάχος στη βροχή
ν' αναπνέεις την ευωδια του βρεγμένου πεύκου
Ήθελες στα δύο να σκιστείς
το ένα σου εγώ να φύγει πάλι ζήταγε
το άλλο σου απαιτούσε υπομονή
Και μες τα χάδια της πάλι ζήτησες
ν ανακτήσεις την ολότητά σου

Έσβησες το κόκκινο κερί
"Είσαι πολύ ωραία στο σκοτάδι"...

[Spilios]

Αλλη μιά φορά που ξεπέρασες, θαρρώ, τον εαυτό σου, υποχθόνιέ μου φίλε !!!

[Ο Νέος Κιθαρωδός]

Έρεβε, το λέω σαν συνολική κριτική στα τελευταία ποιήματα που έστειλες:

ΕΞΟΧΑ!!!

Η αλλαγή (προς το καλύτερο ) σε σχέση με αυτά που είχες στείλει παλιότερα είναι θεαματική. Λες και γράφει άλλος άνθρωπος!

[Maria_Adouaneta]

Είπαμε τεράστιο...

[ερεβος]

Σας ευχαριστω πολυ ολους για το χρόνο και τα σχόλια σας....

[Stergios Kourou]

τελικά, εκτός από ωραίος τύπος, αστειάτορας και καλαμπουρτζοmaker....είσαι και ευαίσθητος!
Πολύ ωραίο, μπράβο!

See ya...