Αποχαιρέτησα την άδεια σου μνήμη
το κενό σου παρελθόν έχει τελειώσει
Τώρα πια αυτό που έχει απομείνει
είναι η ανάμνηση που έχει πολλά να δώσει
Γυρίζεις τη ζωή με ένα διάφανο τρόπο
μ΄ ένα πέρασμα στοχεύεις τις νεκρές ψυχές
Βλέπεις βάρκες φορτομένες με δικό που πόνο
και σκοτεινιάζεις μέσα σε ψεύτικες ματιές
Περίμενα ν΄ αγκαλιάσω την αγάπη
μα σαν ερχόταν με προσπέρασε
η ευτυχία βρίσκεται μόνο στην απάτη
γιατί αυτή στο τέλος γέλασε
Αναστήθηκα φοβισμένος με σένα στο μυαλό μου
ακολουθούσα ένα δρόμο με τη δική σου σκιά
'Ηθελα έντονα να ζήσω το χαμένο όνειρό μου
μα δεν το έζησα ποτέ ξανά. . .
