Έχεις ωραιότατη χροιά στη φωνή και αυτό είναι πάρα πολύ μεγάλο πλεονέκτημα. Κάποια vibrato και σχεδόν βυζαντινά γυρίσματα στη φωνή (τα οποία μάλλον έχει καθιερώσει ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου) ήταν πάντα κακή ιδέα για μένα στο ελληνικό ροκ, αλλά εδώ και καμιά 25-αριά χρόνια συνειδητοποιώ πως αυτό είναι μάλλον trademark του ελληνικού ροκ και απίστευτα επιθυμητό από το ελληνικό κοινό. Δυστυχώς δεν το έχω συνηθίσει ακόμη, αλλά πρέπει να πω πως αυτό που έχεις επιλέξει να κάνεις στο τραγούδι φαίνεται να είναι σε άριστο δρόμο και σαφώς ανώτερο τεχνικά από τα περισσότερα φωνητικά που ακούμε στο ελληνικό ροκ.
Μου ήταν πάρα πολύ ενδιαφέρον να ακούσω το σόλο, τα hammer-on/pull-off είναι τόσο διακριτικά παιγμένα, σα να χαϊδεύεις την κιθάρα, αλλά με εξέπληξε το ότι αποδίδουν πολύ ιδιαίτερο ύφος και ήρθε πολύ θετικά στο αυτί μου. Ας μην ξεχνάμε πως και ο Brian May είχε μια παρόμοια προσέγγιση στο hammer-on/pull-off σε μερικά σόλο (και πολλές φορές άγγιζε και τις χορδές με τα μήλα των δακτύλων του δεξιού χεριού για να ελέγχει τις διακριτικότατες παύσεις του και να δίνει περισσότερη γλύκα στο σόλο), μια προσέγγιση που επηρέασε αρκετούς κιθαρίστες που έπαιζαν σε συγκροτήματα με στίχο στην Αγγλία. Τα αρχικά bends με την πενιά/παύση/στακάτο είναι καλή ιδέα κατα τη γνώμη μου (άκου Blackmore για ιδέες πάνω σε αυτό). Και το θεματάκι με την ανοιχτή χορδή στο σόλο του πάει. Λιιιιιιιιιίγη περισσότερη ακρίβεια στα bends σου γενικότερα και θα έχεις και το σόλο να μιλάει μαζί με το στίχο.
Tο άκουσα ευχάριστα σα σύνολο, πολύ καλή δουλειά.
Όσο για το στίχο, φο-βε-ρός.
