Στη γωνία της φωτιάς
στέκομαι άλλη μια φορά
και σε κοιτώ δειλά-δειλά
κρυφά να φεύγεις
Με απογοήτευση παιδιού
και με το φόβο του γονιού
βγάζω αργά από το νου
όλες τις σκέψεις
Και με ειλικρίνεια βαθιά
υπόσχομαι στην Παναγιά
πως αν σε κάνει να προσφέρεις μια αγκαλιά
θα δεχτώ τη δική σου τη συγνώμη
Μα εσύ στο μάγουλο φιλί
σαν δύο φίλοι εμείς καλοί
σ'αυτού του τέλους τη σκηνή
τίποτα πια δε μας ενώνει
Φύγε σαν όνειρο που χάνεται το βράδυ
στο μαξιλάρι όταν πέφτει ένα δάκρυ
Κι εγώ εδώ πως σ'αγαπώ θα επιμένω
και στη γωνία της φωτιάς θα περιμένω...
